FRASER ISLAND, Paradise (goede verslag, geen pics)

And we're back!!

Lief dagboek,

In onze laatste update vertelde we dat we onze Fraser trip om zouden zetten in een open ticket om het een andere keer te doen, maar zoals de titel doet vermoeden, hebben we de afgelopen dagen doorgebracht op het mooiste, vetste, tofste eiland ever!! We slaan een paar dagen over en beginnen meteen met deze onvergetelijke ervaring. Dit wordt een iets langer verhaal, maar we hopen dat jullie de moeite nemen om door deze interessante leesstof heen te kruipen.

Donderdag kwamen we met de bus hier aan op rainbow beach, om 7 uur s'avonds. Rainbow beach is een dorpje kleiner dan Lent en het is meer een tussenstop voor backpackers voor Fraser Island, dus erg rustig en laid back. De eerste avond hebben we met rode goon aan het strand doorgebracht en hebben we even samen de afgelopen maand doorgelopen, hoe gelukkig wij zijn hier te mogen zijn!!

Vrijdagochtend hebben we op bodyboards in de zee doorgebracht, hier waren enorme golven en sterke stromingen, dus even aan de conditie gewerkt ook. In de middag zijn we met dezelfde bodyboards een wandeling gaan maken naar een grote sandpatch waar je kan sandboarden. Ofwel, snowboarden op zand zonder sneeuw. Weer een nieuwe ervaring en ubervet. Lastig wel, maar getalenteerd als we zijn, hadden we het zo onder de knie. Aan het einde van de middag kregen we de briefing over Fraser Island en ontmoetten we onze groepsleden. We zaten met z'n achten in een 4x4 jeep. Twee Engelse stelletjes en twee duitsers die wat stil oogte (daar later meer over haha).

Fraser Island dag, zaterdag, een mooie dag!
Vroeg op om van een pannekoekontbijt te genieten om vervolgens onze jeep (Buffy) in te pakken en alles klaar te maken voor de reis. Na een aantal mooie verhalen van de gids over wat je wel en niet kan doen, met een aantal lachwekkende voorbeelden over hoe het vooral niet moet, konden we vertrekken. Een van de Engelse (Perry) reed naar de Ferry (rijmt nog ook) en naar de eerste bestemming. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld met 75 mijl strand en een mooie dierenpopulatie. Na de lunchpauze in een heel klein dorpje was het de beurt aan onze grote vriend Jochem om Buffy is lekker op haar staart te trappen. Het was wel even wennen, want alles zit hier andersom in de auto's, maar hij had de smaak snel te pakken. Het rijden is niet verkeerd om te doen. In zo'n enorme bak over het strand en door de jungle, gruwelijk! Op naar Lake Mckenzie, een meer midden in de rimboe met een prachtig wit zandstrandje en heerlijk helder water om in te zwemmen. Het zand was daar zo puur dat je er je tanden mee kon poetsen, je siraden mee kon polijsten en je haren een goede beurt mee kon geven. Dus jochem die ging meteen in de weer met zijn haar, zoals jullie allen verwachten. Vervolgens als herboren weer op pad, Koen zijn beurt om Buffy te berijden. Zelfde verhaal als bij Jochem, gewoon facking vet! Onderweg bijna omvergelopen door twee dingo's, die het niet erg vonden om languit midden op de weg te gaan liggen. Dingo's zijn wilde honden die door mensen naar Australie geimporteerd zijn en zien er dus aaibaar uit, maar grote kans dat als je een poging doet je, je hand verliest. Op naar onze verblijfplaats voor de komende tijd. Een camping waar we met de groep van ongeveer 90 man verblijven. Het was tijd om te koken en we kwamen er al snel achter dat niemand in de groep het talent had om te koken. Dus Jochem Oliver en Koen Ramsey doken de keuken in om de groep te trakteren op een heerlijk maaltje. Ze aten hun vingers en tenen (jaja ook tenen) erbij op, dus een schouderklop voor ons. Er is alleen 1 klein probleempje; als wij onderling meningsverschillen hebben is het over de manier van koken haha, maar we leren van elkaar! En Koen gooit stiekem als Jochem niet kijkt de hele zout en peper pot leeg in het eten, tot ergernis van Jochem. Anyway, een goed team. De avond hebben we gevuld met drankspelletjes en in de plaatselijke disco, een houten keet van 5 bij 5 waar je, je Ipod kan aansluiten op twee boksen. Maar zeer gezellig. We hebben het boten geintroduceerd in onze groep en weer een aantal nieuwe lachwekkende spelletjes geleerd. Goede avond.
Day two! Vroeg op en met een flinke kater tussen de ribben, hebben Ramsey en Oliver scrumbled eggs met uien en tomaatjes gebakken voor de groep. Er werd door de katertjes minder goed van gegeten dan gister, Dean (hele chille Engelse gast) vond het zelfs zo lekker dat hij het nog een keer wilde proeven, door middel van het legen van zijn maag. En het vervolgens weer opnieuw probeerde, haha. Dus met 8 man en 8 katers Buffy in om naar Eli Creek te gaan (ook wel Hangover Creek genoemd). Het is een klein riviertje dat naar de zee stroomt met zoet water. Je kan boven aan het riviertje beginnen om je vervolgens richting het strand te laten stromen. Het water is heerlijk koud. Dit water is de beste remedie tegen een kater, vandaar de naam Hangover Creek. Dus met alleen nog 8 man (zonder katers) weer met Buffy op naar de volgende bestemming, Champaign Pools, een zoutwater meer tussen rotsen aan de zee. De golven die vanuit de zee kapotslaan op de rotsen veranderen in een soort champagne bubbeltjes wanneer ze het meertje instromen. Vandaar de naam. Na een paar foto's gingen we door naar een zoutwatermeertje, gelegen in het midden tussen strand en rimboe. Heerlijk gezwommen en bovenaan een zandheuvel genoten van een magistraal uitzicht. In de avond hebben wij topkoks weer gekookt, heerlijke steaks (rare, medium of welldone, u vraagt, wij draaien!) en wat vegetables. Hierna weer een goede avond gehad bij het kampvuur, Koen heeft zijn gitaarskills moeten showen bij gebrek aan beter en Jochem heeft zijn goude strotje laten gelden. Na wat gestoei vond Koen het tijd om Jochem op de nek te nemen, wat niet heel lang goed ging. De heer Toonen heeft bijna zijn nek gebroken, maar kwam er met een fixe lach vanaf, haha.
Dag drie, de laatste. Na een schraal cornflakes ontbijt en een grote schoonmaak van het camping terrein, want dit mooie eiland mag absoluut niet vervuilt worden, zijn we weer op pad gegaan. Op naar Lake Wobby, het diepste meer van het eiland. De oorspronkelijke bewoners hier zijn een aantal Catfish van 50cm groot. Leuk om te zien. En je kon van een zandberg als een worstje het meer in rollen, erg amusant om te doen. Door naar de laatste lunchplek en terug naar de Ferry, zonder Perry (rijmt weer) achter het stuur, maar met Jochem. Op de ferry nog een paar vinnen van dolfijnen gespot en toen terug naar het hostel voor een goede douche, want jochem stinkt als een ongewassen dingo (poehpoeh, kan je het je voorstellen, nounou). En in de avond met de groep een evaluatie over Fraser, wat resulteerde in Dean, Jochem en Koen zingend op het podium met de tunes van de backstreetboys! (Tell me whyyyyyyy op het karaokescherm). Goede nachtrust gehad in degelijke bedden en nu zitten we hier een onzinverhaal op te hangen voor jullie schatjes. Vanavond gaan we met de nachtbus naar Airley beach voor een diggereedooles en The Whitsundays. It's gonna be legen... wait for it.... dary.

Love ya all, en voor de mensen die tijd hebben, nog niet genoeg gehad hebben of dronkenmansverhalen willen horen, zie de ps's..

Ps. Na de eerste avond, aan het ontbijt kwamen uiteraard de verhalen van de avond ervoor op tafel. Alex, de stille Duitser, heeft de avond hiervoor gewoon gezellig uiteraard mee drankspelletjes gedaan, maar uiteindelijk een hell of an evening gehad. Toen wij gingen slapen op de betreffende avond zagen we dat de hele buiten tent van de tent was afgehaald, en toen we hem vroegen hoe het gebeurd was, kwam hij met het antwoord. Iemand zij me dat het beter was zo, maar uiteraard was onze tent de enige zonder buitentent, maar dat was hem nog niet opgevallen. De volgende ochtend hoorde we dat hij ergens met zijn handen als een labarador een kuil heeft gegraven om de inhoud van zijn maag in te bewaren en hem vervolgens weer dicht gegooid. En toen hij opnieuw een onbehagelijk gevoel kreeg heeft hij deze zelfde kuil weer open gegraven om de tweede lading te begraven, nasty. Vervolgens moest Brandon (de 'gids', maar ook een hele chille gast) hem naar zijn tent brengen. Hij moest dit hele verhaal uiteraard van andere horen, want hij wist er niks meer van.

Pps. Geen dronkenmansverhaal, maar wel een vette story, in het plaatselijke mini supermarktje, hangt een foto met onze gids Brandon op een surfboard in de zee. Lichtelijk in paniek, omdat hij achternagezeten werd door een vijf meter lange witte haai. De foto was genoemen door mensen uit zijn groep die op een heuveltje zaten te relaxen, tot het moment dat er een enorme donkere vlek in het water verscheen. Zonder kleerscheuren van afgekomen, maar wel een mooi verhaal om te kunnen vertellen.

Ppps. Vanavond drinken we een keer geen alcohol, anders denken jullie dat we alcoholist zijn.

Zoooo, tijd voor een biertje.

Nice
Bye